تقدیم به ساحت بلند ساقی العطاشا

عطش نبرد ز یادش حسین و زینب را

ادب اجازه نمی داد تر کند لب را

علی است زنده شده در وجود عباسش

که بر زمین بزند از دوباره مرحب را

نمود با همه هستش حسین را یاری

سرود با همه عشقش شعار مکتب را

قسم به نام خدا گر جدا شود دستم

دمی رها ننمایم امام مذهب را

اشاره می کنم و با کنایه می گذرم

اگر که اهل دلی خود بگیر مطلب را

که بین این همه نامرد بی پناه و غریب

چگونه خواهر او بگذراند امشب را

به پای خیز و بتاب ای مه منیر حسین

بتاب بار دگر آسمان زینب را

سروده حاج حمید ضیاءیزدی (مسافر)