او کیست ؟ در مدحش خدا لولاک می گفت
در درک او آیات ما ادراک می گفت
حتی خدا از قبل خلقت نام او را
بهر تیمن روی آب و خاک می گفت
او کیست ؟ قبل از خلق دنیا بوده حتی
قبل از ستون عرش اعلا بوده حتی
حق بوده ، او بوده ، نبوده هیچ چیزی
او با خدا تنهای تنها بوده حتی  
یعنی خدا ما را ز نورش آفریده است
از نور او بر جان آدم دم دمیده است
وقتی خدا از سر نامش پرده برداشت
در عرش جبرائیل پیراهن دریده است
او کیست ؟ او در درک این دنیا نگنجد
در ظرف کم مقدار ما دریا نگنجد
جز درک زهرا و محمد یا خود او
فهم مقاماتش به عقل ما نگنجد  
نوح نبی را منجی و هادی علی بود
آرام جانش در غم و شادی علی بود
اصلاً بدون اذن او طوفان نمی شد
یا بعد طوفان پیک آزادی علی بود
او بود ابراهیم را نور هدایت
او کرد آتش را برایش سرد و راحت
او داد فرمانی به چاقو تا نبرد
او داد ابراهیم را روح و بشارت
او داد هاجر را نجات از تشنه کامی
او بود اسماعیل را همواره حامی
او داد اسحاق نبی را هم به ساره
او داد ابراهیم را حکم امامی
او کرد یوسف را برون از چاه ظلمت
او کرد آزادش ز زندان و اسارت
او کرد یوسف را عزیز مصر، آری
او داد یوسف را مقام و جاه و شوکت
او بود نور طور در وادی ایمن
او داد موسی را نجات از دست دشمن
او چون عصا در دست موسی اژدها کرد
او بود در دریا برایش راه روشن
او بود آرامش برای قلب مریم
آرامش جان بود عیسی را به هر دم
او بود یار و یاور کل رسولان
از ابتدا تا انتها در نسل آدم  
عیسی بن مریم کمترین شاگرد او بود
جبریل چون پروانه هر دم گرد او بود
موسی بن عمران تا کمیتش لنگ می شد
ناد علی در طور سینا ورد او بود
اما تجلی یافت در دوران احمد
تا اینکه باشد حامی و یار محمد
تا اینکه باشد وارث علم و کتابش
تا اینکه بعد از او وصی اش بوده باشد
انگار او با نور احمد یک وجودند
انگار از اول بدون هم نبودند
از نسل او نسل محمد گشت جاری
نسلی که در عالم سفیران شهودند
نسلی که آیات کتاب الله هستند
از کنه اسرار خدا آگاه هستند
نسلی که در بنیانشان نور الهی است
اینگونه آنان هادیان راه هستند
وقتی علی عشقی به جز قرآن ندارد
دنیا برایش ارزشی چندان ندارد
وقتی که زهرا نیست این دنیای تاریک
دیگر برایش فرق با زندان ندارد
اما من از دنیای خود ، دل گرم دارم
وقتی تنی فربه  ، دو دستی نرم دارم
وقتی به چشمم زرق و برق مال دنیاست
از وصله ی نعلین مولا شرم دارم
سروده ی حاج حمید ضیاءیزدی